«آکتور» پز عالی، سریال توخالی
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۵۴۴۲۲
در مواجه با آکتور، با سریالی فاقد پیرنگ داستانی یکارچه و سرگرمکننده طرف هستیم که میخواهد با استفاده از قابهای مدعی و شاید هم کمی زیبا اما بدون معنی مخاطب را سرِ حال نگه دارد اما موفق نمیشود.
به گزارش مشرق، آثاری که در قالب هنر هفتم جای دارند، به دلایل متفاوتی چون زیاد بودن تعداد دستاندکاران مراحل تولید، طولانی شدن روند ساخت پروژه و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
قاعدتا صاحب اثر هم باید بتواند این میزان از هزینههای قابل توجهی که صرف ساخت یک فیلم یا سریال کرده است را از طریق راهی جبران کند و بعدتر باعث سود آن شود، که در بعضی از مواقع هم ممکن است کار به جبران مافات نکشد و عدهای از عوامل پروژه دچار ضرر و زیان شوند. شاید مراحل متناوب مذکور، خصوصیتی است که باعث شده این هنر، به اسم صنعت نیز شناخته شود.
در چرخه هزینه، درآمد مربوطه و انگیزه فیلمساز و تهیهکننده و سرمایهگذار برای ساخت اثری دیگر نسبت به پیشینهای که از کار قبلیشان به وجود آوردهاند، مخاطب نقش کلیدیای ایفا میکند. زیرا فیلمساز محصول هنریاش را برای مخاطب میسازد و مخاطب هم در ازای تماشای آن فیلم یا سریال پول پرداخت میکند. بنابراین گرداننده اصلی این بازی کسی است که در ازای دیدن، سرمایه و انگیزه لازم ساخت آثار بعد را تامین میکند.
اما مخاطبی که ما از آن حرف میزنیم به دو گروه تقسیم میشوند. افرادی که در طول عمرشان وقت زیادی را صرف مطالعه در باب هنر هفتم و دیدن و شناختن انواع فیلم و سریالها کرده و این حرفه را چیزی بیش از یک سرگرمی عمومی میدانند که اصطلاحا آنها را مخاطب خاص مینامیم و افرادی دیگر که فیلم و سریالهای محدودتری دیدهاند، خیلی از این هنر-صنعت سر رشتهای ندارند و تنها به دید یک سرگرمی به آن نگاه میکنند و نه بیشتر. که آن دسته را هم مخاطب عام مینامیم.
از آنجایی که بخش بیشتر تماشاگران را مخاطب عام تشکیل داده است، بنابراین رونق یافتن صنعت فیلم و سریال سازی هم در گروی دیده شدنش توسط عموم جامعه تحقق مییابد.
در همه جای جهان برای هر دو دسته از تماشاگران، فیلم و سریالهایی وجود دارد که باعث راضی نگه داشتنشان شود. فیلم و سریالهای متناسب با سلیقه دسته اول را معمولا آثار هنری مینامیم یا حداقل به عنوان کارهای معناگرایی میشناسیم که نکات فنی زیادی را در خود جای داده است، و بیننده خاصاش هم قدر این میزان از عرقریزی در ریزه کاریها و رعایت کردن مسائل فنی را میداند. در بخش دیگر بازار هم محصولاتی وجود دارد، صرفا برای سرگرمی، که معمولا فاقد هرگونه نکات هنریای هستند.
در ایران داستان متفاوتتر است. در یک طرف بازار فیلم و سریالهای ایرانی، محصولات مبتذل و مریضی وجود دارند که مرض واگیر دارشان را به ذهن مخاطب انتقال میدهند و پیامد این مریضی هم تبدیل شدن مخاطب عامه ایرانی به یک مخاطب سطحی و فرومانده است.
در طرف دیگر بازار به تازگی ما شاهد آثار غیر کمدیای هستیم که که شمایلی شبه هنری و بعضا هنری دارند، اما نوع ظاهر شدن و موضوعاتی که به آن میپردازند طوری است که گویا هدفشان جذب همه اقشار جامعه است. لیکن تماشاگری که از توده جامعه میباشد بیشتر از هر چیز به داستانگویی جذاب احتیاج دارد که کارش به خاموش کردن نمایشگر یا بیرون رفتن از سالن سینما منتهی نشود.بهتر است برای درک بهتر این معضل چند مورد از آثار اخیر ایرانی را مورد تحلیل قرار دهیم.
جنگ جهانی سوم
فیلم پر رنگ و لعابی به نظر میرسد اما فیلمنامه چه حرفی برای گفتن دارد؟ حفرههای منطقی و روایی زیادی را میتوان از فیلم جدید هومن سیدی استخراج کرد. همچنین پرده اول فیلم هم با ضرباهنگی ضعیف و ساختاری کسلکننده رو به جلو میرود که هر کدام از این حفرهها میتواند باعث به وجود آمدن احساس اکراه بیننده نسبت به اثر شود، و متاسفانه برای اکثریت تماشاگران زور این احساس اکراه به جذابیت میزانسنها و قابها میچربد!
آکتور
آکتور بیشتر از اینکه سریالی با جذابیتها کارگردانی باشد، سریالی پُر ادعاست!فیلمنامه اثر به قدری دارای ضرباهنگ ضعیفی است که ممکن است مخاطب را هر لحظه مجبور به ترک دیدن ادامه ماجراهای کسلکننده علی و مرتضی کند.
اتفاقات و گرههای سریال یا بسیار کم جان هستند یا آنقدر مخاطب را در پی گره گشایی تشنه میگذارند که دیگر برای بیننده شوق و ذوقی نمیماند.
حال کارگردان برای جبران نقطه ضعفهای فیلمنامهاش، شروع به استفاده از دکوپاژهایی با ساختار کلاسیک میکند. درست مثل همان اثر قبلی خودش، یعنی «سرخپوست» که دکوپاژ و کار با دوربین زیبایی داشت. با این تفاوت که سرخپوست در کنار بهرهمند بودن از یک دکوپاژ فکر شده و کلاسیک، فیلمنامه سرگرمکننده و روانیهم داشت. اما نیما جاویدی داخل این سریال حتی در استفاده از نماهای low angle (نمای پایین به بالا) و high angle (نمای بالا به پایین) زیاده روی میکند طوری که نما، معنی خودش را به کلی از دست میدهد.
بنابراین ما در مواجه با آکتور، با سریالی فاقد پیرنگ داستانی یکارچه و سرگرمکننده طرف هستیم که میخواهد با استفاده از قابهای مدعی و شاید هم کمی زیبا اما بدون معنی مخاطب را سرِ حال نگه دارد اما موفق نمیشود.
البته در این اثنا آثاری هم وجود دارد که دچار افراط و تفریط در همه مسائل شدهاند. این نوع آثار با اینکه کمدی نیستند اما چون فیلم و سریالهای مبتذل کمدی ایران، ابتذال و امراضی که بر روی سطح تعمق و توقع بیننده تاثیر میگذارد را در خود دارد. به نمونه مشروح ذیل دقت کنید.
مجبوریم
کارگردان در اثر خود به قدری شهوت نشان دادن مشکلات و معضلات را دارد، که به کلی یادش رفته مشغول ساختن یک فیلم است. او مدام میخواهد با استفاده از یک دوربین هیستریک و out zoom (زوم به عقب)ها و in zoom (زوم به جلو)های سرسام آور، خاطره دیدن یک فیلم بد را در ذهن مخاطب بیشتر حک کند. حتی ممکن هم هست واکنش ببینده عام نسبت به این نوع دکوپاژ بد نباشد، و پیش خودش فکر کند این یک فیلم خوب است.
چرا که بیننده آنقدر درگیر یک دوربین سادیستی شده که خوراک خود را در یک فیلم منزجرکننده با یک فیلمنامه به شدت منفعل به همراه عدهای از شخصیتهای غیر سمپاتیک میبیند. درست در همین جا است که تماشاگر، بد اشتها میشود و فردا روز ذائقهاش به دیدن یک اثر خوب خوش نمیآید.
واقعیت ماجرا این است که تولید کنندگان آثار نمایش خانگی و سینمای ایران با ساخت پروژههای فاقد کیفیت روایی، هم مخاطب را از دیده شدن اسمشان دلزده میکنند و هم با ساخت این چنین آثاری باعث هدر رفتن سرمایههای مالیای میشوند که میتوان با آنها آثار جذابی ساخت.
دو رکن اساسی کارگردانی و فیلمنامه اگر در یک اثر به صورت با کیفیتی به نمایش برسند، میتوانند هر نوع مخاطبی را جذب کنند. لاکن مبحث کارگردانی هم موضوعی نیست که بتوان راحت از آن گذر کرد، بلکه بخش زیادی از گیرایی یک اثر به دوش کارگردان آن پروژه است که اگر به نحو احسن به نمایش نرسد، فیلمنامه نمیتواند به تنهایی پاسخگوی تمام نیازها بشود. اما از آنجایی که معضل فیلم و سریال سازی ما، هماکنون نبود فیلمنامهای شاه پیرنگ دار است، سر پیکان نقد هم بیشتر به سمت اشخاصی میباشد که این نوع آثار را یا میسازند یا به آن بها میدهند.
منبع: مشرق
کلیدواژه: انتخابات ترکیه قیمت هومن سیدی مجبوریم سالن سینما مرتضی سرخ پوست سریال آکتور سینما شبکه نمایش خانگی آکتور خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت فیلم و سریال فیلم و سریال ها یک فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۵۴۴۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسبت ما با فضای مجازی چگونه است؟ / تلاش «شبکه» برای ایجاد پرسش
امید طهرانی تهیه کننده مجموعه مستند «شبکه» در رابطه با شکلگیری ایده ساخت و انتخاب سوژه این مستند به خبرنگار مهر گفت: شبکه سه در رابطه با فضای مجازی قصد تولید یک مستند را داشت از همین رو با برگزاری چند جلسه با رویکردهای شبکه آشنا و در نهایت به تفاهم رسیدیم. خودم هم قبلا در این زمینه مطالعه و فعالیت هایی داشتم و با برگزاری مجموعه جلساتی با پژوهشگران، درختواره موضوعات را طراحی کردیم و پس از تلفیق موضوعات با یکدیگر به ۹ عنوان کلی برای تولید رسیدیم.
وی با اشاره به اینکه اکثر فعالیت های مرتبط با علوم انسانی، پیوست فضای مجازی دارد، مطرح کرد: اهمیت فضای مجازی و این سوژه با توجه به اینکه مساله روز جهان به شمار میرود برای همه محسوس است. عمدتا فعالیت های ما با فضای مجازی مرتبط است و تبیین و تعریف جامع از فضای مجازی مساله ای جدی است که در این مستند تلاش کردیم از دریچه همین مساله به تعریف و تبیین ابعاد مختلف فضای مجازی بپردازیم.
یک مستند کارشناسی با بیش از ۹ ماه پژوهش
این تهیه کننده مستند با اشاره به اینکه مجموعه مستند «شبکه» شامل ۹ قسمت میشود، گفت: این مستند در ۲ فاز تولید شده است، فاز اول شامل ۵ قسمت در سال ۱۴۰۱ و فاز دوم شامل ۴ قسمت در سال ۱۴۰۲ تولید شده است. تولید این مستند فرآیند پژوهشی قابل توجهی داشته است و ۶ ماه برای تولید ۵ قسمت اول و ۳ ماه برای تولید ۴ قسمت دوم پژوهش انجام شده است. همچنین در این مدت با پژوهشگران مختلف و مراکز تخصصی مختلف که در این زمینه فعالیت میکنند جلسه برگزار کرده و نکات آن ها را گردآوری کردیم. همچنین در قالب پیش مصاحبه و مشورت حدود ۸۰ جلسه کارشناسی داشتیم تا به لیستی ۲۵ نفره برای مصاحبه رسیدیم که در نهایت به واسطه محدودیت ها با ۱۸ نفر مصاحبه انجام دادیم.
وی در رابطه با موضوعات مستند، عنوان کرد: قسمت اول با موضوع «قدرت و فضای مجازی» آغاز میشود که نقش فناوری و شبکه بر مفهوم قدرت را مورد توجه قرار میدهد، این موضوع در قسمت های دیگر نیز مورد بررسی قرار گرفته است و نسبت فناوری و شبکه با اقتصاد، ارتباطات، هویت، سرگرمی، خانواده، هوش مصنوعی و حکمرانی در سایر قسمت ها مورد بررسی واقع شده است. تلاش ما بر این بوده هر موضوع را از دریچه تخصصی آن موضوع در کنار ادعاهای فضای مجازی در رابطه با آن موضوع بررسی کنیم. مثلا مفهوم ارتباطات به صورت تخصصی در کنار ادعای فضای مجازی مبنی بر گسترش ارتباطات توسط کارشناسان مورد بررسی قرار گرفته است و نتیجه این بررسی ها به عنوان جمع بندی در یک قسمت از مجموعه ارایه شده است.
بی رحمی در قبال یک روایت جذاب و پرزحمت
طهرانی با یادآوری اینکه جمع بندی را در قالب روایت ارایه کرده اند، راجع به جنس روایت این مستند گفت: به غیر از یک قسمت، همه قسمت ها یک شخصیت دارند که راوی داستان است. حضور این راوی برای بهتر شدن قصه ساخته و پرداخته شده نویسنده آن قسمت است البته تمام موارد عنوان شده توسط این شخصیت مبنای پژوهشی دارد. تلاش کردیم روایت اول شخص داشته باشیم چرا که مخاطب ارتباط بهتری با آن برقرار میکند.
وی در رابطه با چالشهای تولید این مستند، ضمن گلایه از بودجه پایینی که برای تولید این مستند در اختیارشان قرار گرفته است، مطرح کرد: خلق روایت و طراحی کاراکتری که متناسب با موضوع هر قسمت باشد و بتوانیم موضوع را از زبان او روایت کنیم کار پرچالش و سختی بود به عنوان مثال برای یک قسمت ۱۲ بار متن را بازنویسی کردیم و در قسمت هایی ۳ یا ۴ مرتبه متن مینوشتیم اما خوب نمیشد و بعضا جلسات چند ساعته داشتیم تا شخصیت جدیدی طراحی کنیم. برای ما خیلی مهم بود که روایت قصه گو بوده و برای مخاطب جذاب باشد.
وی با گلایه از نبود توجه کافی به جذابیت روایت در آنتن سیما، گفت: به نظر میرسد این مستند به صورتی که شایسته آن است مورد توجه قرار نگرفت و صرفا به عنوان یک برنامه برای پرکردن کنداکتور به آن نگاه شد در حالی که پخش این مستند در مراکز تخصصی مورد اقبال این محافل قرار گرفته و بحث و گفتوگوهای کارشناسی را به دنبال داشته است. همچنین نبود توجه به تولید مستند داستانگو برای مخاطب منجر به دلسردی ما شده و از مدل برخورد آنتن با اینگونه مستندها ناامید و دلخور شدیم.
مخاطب تصمیم میگیرد فضای مجازی چه آوردهای برایش دارد
طهرانی با اشاره به زمان و انرژی زیادی که صرف ضبط مصاحبهها شده است، گفت: بیشترین فشار روی گروه در وهله اول بحث فشار مالی بود، بعد از آن تولید روایت، کار پرچالشی بود و با گذر از چالشهای ضبط و مصاحبه، در زمینه های تصویربرداری و تدوین چالش قابل توجهی نداشتیم و کارها به خوبی انجام شد.
این مستندساز در پایان درباره دیگر ویژگی این مجموعه گفت: مجموعه مستند «شبکه» تلاشی است برای ایجاد پرسش و سوال در مخاطب که مجدد به ریشه های فناوری و ابزاری که در دست ما است، فکر کند و ببیند این فناوری به ما چه میدهد و از ما چه میگیرد. فضای مجازی هم مشابه هر فناوری دیگری پروتکل رفتاری مختص خود را دارد و سرویس هایی به ما ارایه میدهد و چیزهایی از ما میگیرد لذا باید توجه کنیم چه چیزهایی از ما میگیرد و چیزهایی که به ما میدهد چه کمکی به زندگی ما میکند. تلاش ما بر این بوده مخاطب با این مسایل آشنا شده و خود نسبت به این موارد و استفاده از این ابزار تصمیم بگیرد.
کد خبر 6093842 سید امیر شایان حقیقی